Rozważając sytuację osób z niepełnosprawnościami z perspektywy obserwatora, odnosi się wrażenie, iż lista problemów z którymi ta grupa ma do czynienia tyczy się głównie, poza kłopotami ze zdrowiem, barier architektonicznych. I że to właśnie niedostosowanie ze strony infrastruktury jest głównym powodem jej wyizolowania społecznego. Tymczasem temat jest  dalece bardziej wielowymiarowy. Wszak większość z nas wszystkich czuję potrzebę nie tylko pokonania drogi do pracy czy szkoły i spełnienia się w roli ucznia czy pracownika.

   Istotnym obszarem dla niemal każdego jest także wkraczanie w relacje z drugim człowiekiem, tworzenie związków, partnerstwo, rodzicielstwo. Walka o akcentowanie swojej przynależności do płci nie jest łatwa, bowiem społeczeństwo w osobie niepełnosprawnej dostrzega na ogół bezpłciową jednostkę, której życie kręci się głównie wokół problemów zdrowotnych.

Jak wygląda sytuacja osób z niepełnosprawnościami na płaszczyźnie randkowania, wchodzenia w bliższe relacje, partnerstwa? 

   Osoby z niepełnosprawnością mają takie same, jak wszyscy ludzie na całym świecie, potrzeby bycia kochanym i akceptowanym oraz odwzajemniania tych uczuć. Szanse na  znalezienie „drugiej połówki” zmniejszają się jednak w związku ze stanem zdrowia i kilkoma istotnymi czynnikami, które się z tym wiążą.

Mowa tu głównie o:

• Niskiej samoocenie i kompleksach związanych z dysfunkcjami fizycznymi

• Braku kontaktu z otoczeniem i grupą rówieśniczą, w której istniałaby szansa na poznanie kogoś 

• Wycofaniu społecznym spowodowanym długotrwałym przebywaniem w domu w okresie dziecięcym i nastoletnim, co skutkuje w życiu dorosłym nieznajomością mechanizmów w procesie integracji z otoczeniem, zawieraniu znajomości, przeżywaniu pierwszych sympatii i zawodów miłosnych.

• Zaburzonej mobilności i samodzielności 

• Nadopiekuńczości ze strony rodziców/opiekunów i nieumiejętności emocjonalnego uwolnienia się spod ich toksycznego wpływu

 
   Na szczęście coraz więcej działań w przestrzeni publicznej ma przekonać  samych niepełnosprawnych oraz całe społeczeństwo, że realizacja życia uczuciowego jest przeznaczona dla wszystkich, bez względu na stan zdrowia. Jednym z nich jest projekt SEKSON autorstwa Fundacji Avalon. Został on zapoczątkowany w 2019 roku i ma na celu edukować i przybliżać tematy związane z życiem intymnym, uczuciowym oraz rodzicielstwem osób z niepełnosprawnościami.  W ramach tego projektu prowadzony jest m.in. cykl wywiadów z osobami z niepełnosprawnością oraz różnymi specjalistami pt. „#wyłączamytabu #włączamywiedzę”.
Ponadto Fundacja Avalon organizuje corocznie Konferencję Sekson– o seksualności i rodzicielstwie osób z niepełnosprawnością ruchową, która stanowi pierwsze urządzane na tak dużą skalę wydarzenie, będące okazją do debaty wśród reprezentantów osób z niepełnosprawnością, psychologów, lekarzy . Jej tematykę tworzą głównie właśnie zagadnienia związane z wchodzeniem OzN w relacje, związki, wkraczaniem w życie intymne i realizowaniem się w roli rodzica. Ogromne wsparcie w tym zakresie stanowi obecność i działania seksuolog dr n. hum. Alicji Długołęckiej, która poza udzielaniem się w projekcie Sekson, pomaga także w swojej codziennej pracy osobom z niepełnosprawnością. Jest również autorką i współautorką publikacji takich jak np. „Seks trzyma nas przy życiu”. 

Media społecznościowe?

   Dla osób z niepełnosprawnością o ograniczonej możliwości uczestnictwa w życiu społecznym na co dzień czy też bardziej nieśmiałych, płaszczyznę do nawiązywania znajomości może stanowić również rzeczywistość wirtualna. W sieci istnieje niejeden portal randkowy, dedykowany właśnie osobom z niepełnosprawnością.
Do najsławniejszych należy na przykład Internetowy Portal Osób Niepełnosprawnych IPON. Można tam poznać osoby, które także zmagają się na co dzień z różnego rodzaju dysfunkcjami, stąd przekonanie, iż uzyskamy z ich strony większą akceptację i zrozumienie niż u osób niezwiązanych z tematem niepełnosprawności.
Ponadto użytkownicy portali społecznościowych, wśród których największą popularnością cieszy się oczywiście Facebook, mogą dołączać do grup, tworzonych także przez osoby niepełnosprawne i tam poznawać nowych ludzi. Zyskuje się dzięki temu szerszą perspektywę i świadomość, że osób z dysfunkcjami jest bardzo wiele, ale nie każda pozwala sobie aby problemy zdrowotne zdominowały jej życie. I z takich osób należy brać przykład.
Nie ma również przeciwwskazań, aby osoba z niepełnosprawnością założyła konto na portalu randkowym przeznaczonym dla wszystkich użytkowników, bez względu na stan kondycyjny. I tylko od niej samej zależy na jakim etapie rozwijania znajomości zdradzi fakt swoich problemów zdrowotnych. Nawiązując w takim miejscu znajomości, należy oczywiście kierować się zasadą ograniczonego zaufania i mieć świadomość, że niestety nie wszyscy użytkownicy w sieci są prawdomówni i mają czyste intencje. 

   Także planując założenie rodziny w przestrzeni internetowej można porozumieć się z osobami z niepełnosprawnością, które już są rodzicami i dobrze sprawdzają się w tej roli.
Oczywiście sama sieć to nie wszystko i nie można traktować jej jako głównego źródła wiedzy przy planowaniu swojego życia. Natomiast rozmowy z innymi ludźmi, mającymi takie same rozterki, bardzo poszerzają horyzonty i pomagają nam w uzyskaniu informacji chociażby na temat, gdzie uzyskać odpowiednie, profesjonalne porady w zakresie planowania rodziny, przy towarzyszącej nam na co dzień niepełnosprawności. 

   Warto wspomnieć, że we Wrocławiu otwarto w ostatnim czasie szkołę rodzenia dla kobiet z niepełnosprawnością, gdzie, jak wskazano w ofercie, mogą zgłaszać się panie z niepełnosprawnością sensoryczną  (niewidome i słabowidzące, niesłyszące i słaboslyszące) , niepełnosprawnością fizyczną oraz niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim.

    To bardzo pozytywna wiadomość dla wszystkich osób z niepełnosprawnościami, komunikująca, iż świadomość społeczna bardzo się zmienia i zaczyna dostrzegać w osobach żyjących na co dzień z dysfunkcjami fizycznymi, grupę, która nie różni się w zakresie potrzeb i instynktów od całej reszty.